Zakończenie
Najważniejsze ustalenia Teorii wiecznego istnienia
1. Głównym ustaleniem tej teorii jest uświadomienie ludziom istnienia innej niż nasza rzeczywistości, czyli stanu poza czasem i przestrzenią.
2. W teorii wiecznego istnienia Pierwsza Przyczyna wszechrzeczy, czyli Bóg, została nazwana Bytem Pierwoistnym. Ta teoria określiła Jego cechy jako Wieczność, Absolutność i Doskonałość. Jego główne Atrybuty to: Strona Wewnętrzna, czyli Osobowość oraz Strona Zewnętrzna, czyli Energia Pierwszej Przyczyny. Teoria zakłada, że przymiotami Jego Osobowości są: Wola, Inteligencja i Uczuciowość. Tworzą one Centrum Jego Osobowości. Teoria określa to Centrum jako Źródło Miłości, czyli Serce.
3. Byt Pierwoistny zajmuje Sobą cały stan poza czasem i przestrzenią, to znaczy wszystko poza czasoprzestrzenią wszechświata. Ten stan, tak jak On, jest absolutny, doskonały i wieczny. To Jego wieczny i nieograniczony „dom”, czyli idealny świat duchowy.
4. Teoria wiecznego istnienia dzięki analizom systemu essenceizm wprowadziła wiedzę, że Byt Pierwoistny jest Stwórcą wszechświata, życia na Ziemi oraz ludzi. Równocześnie, w oparciu o te analizy, moja teoria ustaliła, że Byt Pierwoistny stworzył to wszystko z Samego Siebie. Ukształtował bowiem wszechświat z połączenia Swej Pierwoistnej Energii ze Swymi Twórczymi Prawami. Wyłoniły się one z Centrum Jego Osobowości, czyli z Inteligencji, Uczuciowości i Woli skupionych w Jego Sercu. Te Twórcze Prawa oraz Pierwoistna Energia zostały w akcie stworzenia wprowadzane do powstającej czasoprzestrzeni przez Pierwoistną Siłę Miłości.
5. Byt Pierwoistny jest bezpośrednim źródłem powstawania istot duchowych obdarzonych Jego Osobowością. W najwyższym stopniu dotyczy to osób duchowych ludzi dziedziczących w pełni Jego atrybuty i przymioty (szczególnie Jego Serce i Miłość). To znaczy, że do powstałej na drodze biologicznej osoby fizycznej Stwórca wszczepia wytworzoną w Swej Osobowości osobę duchową. To czyni Byt Pierwoistny Ojcem każdego człowieka.
6. Wieczność tkwi w naszej osobie duchowej, którą otrzymujemy od Stwórcy w chwili urodzenia. Ma ona osiągnąć doskonałość, wzrastając dzięki swej osobie fizycznej. Ta struktura człowieka wzoruje się zatem na „modelu” Bytu Pierwoistnego, u którego Osobowość przenika Energię Pierwszej Przyczyny. Nasza osoba duchowa przenika bowiem w pełni osobę fizyczną w czasie jej życia biologicznego.
7. Byt Pierwoistny jest również źródłem powstania jeszcze innych osób duchowych, czyli aniołów. Mają one służebne zadanie, by wspierać rozwój duchowy ludzi, mogąc się z nimi komunikować. Ich osobowość pod względem uczuciowości jest na niższym poziomie niż ludzka, a ich wiedza i wola, w odróżnieniu od naszej, jest ściśle ukierunkowana. Anioł zajmuje pozycję sługi, u którego miłość realizuje się właściwie na poziomie wierności. W odpowiednich proporcjach pełnią oni taką samą rolę wobec osoby duchowej człowieka, jak zwierzęta wobec naszej osoby fizycznej.
8. Byt Pierwoistny, będąc poza czasem i przestrzenią, nie ingeruje w czasoprzestrzeń wszechświata. Oznacza to, że nie uczestniczy bezpośrednio w życiu na Ziemi. Jednakże z pierwoistnej koncepcji świata, którą analizuje teoria wiecznego istnienia, wynika, że osoby duchowe ludzi powinny komunikować się ze swym Stwórcą. Jednak tak nie jest z powodu obecnego stanu świata, w którym panuje zło. Ojciec ludzkości nie ma zatem z nami bezpośredniego kontaktu. W tej sytuacji rozwojowi naszych osób fizycznych służy cała żywa i martwa natura. Rozwój naszych osób duchowych powinni wspierać także inni ludzie oraz aniołowie.
9. Głównym sądem teorii wiecznego istnienia jest to, że Byt Pierwoistny nie zna zła. Jest tak dlatego, że Stwórca za pośrednictwem Pierwoistnej Siły Miłości wyłonionej ze Swego Serca stworzył tylko jedną rzeczywistość, czyli dobro. To jest jedyny przynależny Mu stan. Z tej teorii wynika, że niedoskonałe istoty, czyli ludzie w trakcie rozwoju, nie mogą modyfikować doskonałego Bytu Pierwoistnego, wprowadzając do Jego wiedzy niedoskonałe zjawisko wytworzone w rozwijającej się czasoprzestrzeni świata. Chodzi o zjawisko zła i wywodzącą się z niego siłę władzy na wszystkich szczeblach ludzkiej cywilizacji. Zatem Byt Pierwoistny pozostaje odcięty od naszego świata, gdyż jako doskonały Stwórca nie powraca do stworzonego dla nas środowiska, aby coś w nim poprawiać. Inaczej musiałby potwierdzić, że jest niedoskonały i czegoś nie dopracował. Z tego też względu nie uczestniczy bezpośrednio w zbawieniu świata. Jego pośrednie uczestnictwo w naszym świecie polega na działaniu Opatrzności, która, według teorii wiecznego istnienia, jest odwiecznym oddziaływaniem Jego Praw.
10. Według teorii wiecznego istnienia wszelka wiedza o Bogu, powstaniu wszechświata, pojawieniu się życia i o zaistnieniu człowieka na planecie Ziemia musi być wynikiem logicznej analizy, a nie aktu wiary. Wszelkie tzw. święte księgi są subiektywnym wytworem ludzi chcących przekazać swą religijną wizję świata. Nauka, próbując zrozumieć stan świata, nie może traktować zapisów religijnych jako dokumentów kształtujących sprawdzalną wiedzę o badanych zjawiskach.
11. Wchodząc w zakres religii i próbując racjonalnie ocenić zapisy biblijne, teoria wiecznego istnienia wyjaśnia, że zło tego świata pojawiło się, gdy przez zmianę kierunku Pierwoistnej Siły Miłości powstała zła siła władzy. Dokonał tego Archanioł Lucyfer, opiekun pierwszych ludzi. Na skutek tego działania stał się Szatanem. Niestety w powstałą w ten sposób złą sytuację włączył też ludzi, którzy byli dopiero na początku rozwoju duchowego. W wyniku tych zdarzeń zaczęła w nas działać odziedziczona od niego upadła natura, a my zatrzymaliśmy się w rozwoju duchowym, to znaczy tkwimy w duchowej śmierci. Jeżeli nie zlikwidujemy zła, to będzie ono trwało wiecznie. Taka interpretacja zapisów biblijnych powstała w wyniku analizy essenceizmu. Teoria wiecznego istnienia prezentuje tę analizę dla wsparcia wyznań religijnych, aby skłonić je do realizacji ich właściwej misji: przygotowania wszystkich niezbędnych warunków w celu doprowadzenia do zbawienia świata od zła.
12. Zupełnie wyjątkową postacią w historii ludzkości jest Jezus Chrystus. Teoria wiecznego istnienia traktuje Go jako postać historyczną, jako Człowieka, który przedstawił właściwą wizję świata. W tym względzie teoria wiecznego istnienia próbuje w zastępstwie religii określić Go we właściwy sposób. W logicznej formie prezentuje Go jako Syna Bożego, czyli tego, który jako pierwszy, i na razie jedyny, osiągnął cel stworzenia ludzkości. Narodził się bowiem jako Osoba nieobciążona upadłą naturą pochodzącą od Szatana. Stało się to dzięki wysiłkowi świadomych swej misji ludzi tworzących łańcuch pokoleniowy sięgający początków ludzkości. Z tego wynika, że jest odrodzonym Adamem. Miał być Tym, który mógł rozpocząć nową, właściwą historię ludzkości. Niestety nie został przyjęty przez naród żydowski. Został bowiem zamordowany z inicjatywy przywódców istniejącej wówczas religii. Dzięki Swej wartości jako Syna Bożego odkupił jednak nasze osoby duchowe wchodzące do świata duchowego spod panowania Szatana. Zatem przywrócił utracony raj, dokonując zbawienia duchowego. Niestety świat fizyczny pozostał nadal piekłem. Z tego wynika, że pełne zbawienie powinno się w przyszłości dokonać wysiłkiem ludzi prowadzonych przez Syna Bożego.
13. Teoria wiecznego istnienia w oparciu o poprzednie ustalenia essenceizmu proponuje ustanowić nowe zrozumienie wieczności i miłości. Chce w ten sposób uświadomić ludziom żyjącym w świecie określonym jako piekło, że wieczność i prawdziwa miłość dotyczy naszych osób duchowych. Wiedza o tym może pomóc w zrozumieniu przyszłej misji Syna Bożego, który ma przygotować nasze narodzenie się na nowo do stanu wieczności i doprowadzić nas do pełnego zbawienia. Zbawienie bowiem, według teorii wiecznego istnienia, jest odpowiedzialnością całej ludzkości.
14. Teoria wiecznego istnienia wskazuje na potrzebę totalnej przemiany naszej obecnej rzeczywistości, aby mogło się dokonać zbawienie świata od zła. Do tego niezbędne jest połączenie wysiłków sfery politycznej, gospodarczej, naukowej, kulturowej oraz religijnej naszej cywilizacji. Ich wspólnym celem jest stworzenie odpowiednich warunków materialnych dla procesu naprawy świata. Budowanie dobrej atmosfery dla totalnej przemiany naszej cywilizacji wymaga wykorzystania licznych organizacji światowych, które od lat starały się likwidować zło, na przykład takich jak ONZ. Trzeba wciąż o tym mówić, nie unikając naszych najskrytszych marzeń o wieczności i miłości. Taka szczera i spontaniczna deklaracja to potężna siła. Należy z niej skorzystać. Najwięcej jednak nadziei należy pokładać w badaniach naukowych, które mogą doprowadzać do pełnego zrozumienia powstania wszechświata. Chodzi o poznanie w sposób naukowy, kim jest Nasz Stwórca oraz zrozumienie, jaką rzeczywistość przygotował dla całej ludzkości.
15. Reasumując, ustalenia prezentowane przez teorię wiecznego istnienia można traktować jako wiedzę zdobytą zgodnie z regułami nauki. Sprawia to fakt, że czas powstania wszechświata jest jej paradygmatem. Łączy się on z aksjomatem tej teorii, że wszechświat nie mógł powstać z niczego. Powołując się na pierwsze punkty tego tekstu, przypominam, że istnienie stanu poza czasem i przestrzenią jest założeniem mojej teorii, a jej tezą jest to, że Pierwsza Przyczyna, czyli Byt Pierwoistny, wypełnia sobą cały stan poza czasem i przestrzenią. Kolejne twierdzenia tej teorii dotyczące zwłaszcza cech Osobowości Bytu Pierwoistnego mają charakter sądów egzystencjalnych.