Prezentacja sytemu analitycznego

Essenceizm

(Skutkiem działania tego systemu jest Teoria wiecznego istnienia)

Janusz Mazur

Naukowcy, rozpoczynając analizę jakiekolwiek zagadnienia, tworzą najpierw model badawczy. Używają przy tym intuicji oraz doświadczenia zdobytego przy badaniu nieznanych sobie sytuacji. Opisują zatem taki model odpowiednimi funkcjami i równaniami matematycznymi, tworząc konkretny model matematyczny lub fizyczny. Pracując w ten sposób, muszą przede wszystkim określić zasady prowadzonych badań oraz instrumenty badawcze, które przystosowują do wybranego projektu.

Ja też tak zrobiłem

 

Dla przykładu: NASA zaproponowała model powstania wszechświata uwzględniający Wielki Wybuch

Opracowany przeze mnie system essenceizm oparty jest o wiedzę o wszechświecie oraz o najnowsze odkrycia naukowe. Dlatego mógł przetworzyć się w teorię wiecznego istnienia.

Przez ten system próbuję najpierw odpowiedzieć na trzy zasadnicze pytania:

• -jeśli jest Bóg… to kim On jest?
• -jeśli jest Bóg… to jaki On jest?
• -jeśli jest Bóg… to gdzie On się znajduje?

Byt Pierwoistny

W tym systemie dla przejrzystości moich twierdzeń używam dla określenia Boga pojęcia Byt Pierwoistny. Zrobiłem to dlatego, że używane powszechnie słowo Bóg może być różnie rozumiane w zależności od wyznania religijnego lub tradycji kulturowych w poszczególnych rejonach geograficznych na świecie.

A zatem czym jest essenceizm?

to system naukowo-badawczy określający w pierwszej kolejności Pierwszą Przyczynę wszechrzeczy, czyli Byt Pierwoistny

(Istnienie tego Bytu jest założeniem essenceizmu)

Mój system próbuje określić przestrzeń istnienia Bytu Pierwoistnego oraz Jego cechy, atrybuty i przymioty.

Zatem system essenceizm jest prezentacją Bytu Pierwoistnego i skutków Jego istnienia. Umożliwiło to powstanie teorii wiecznego istnienia.

Na razie jest to poziom hipotezy naukowej, która powstała w wyniku zastosowania praw logiki oraz systematycznej dedukcji.

Od wielu lat słuchamy oświadczeń naukowców, że nauka nie może zajmować się analizą istnienia Boga, gdyż nie ma do tego odpowiednich instrumentów badawczych.

Wobec tego essenceizm jest próbą prezentacji poglądowych instrumentów, czyli sposobów badawczych przeznaczonych do zrozumienia stanu poza czasem i przestrzenią oraz jego wpływu na stan czasoprzestrzeni wszechświata

W tej prezentacji zostaną również przedstawione zasady i narzędzia, którymi system essenceizm kieruje się przy badaniu zjawisk będących poza możliwościami klasycznej nauki.

Wyjaśnienie założonych przymiotów badanego Boga:

- To, że Bóg jest absolutny, oznacza, że jako Byt Pierwoistny jest niezależny od niczego i od nikogo.

- To, że jest doskonały, oznacza idealny i ostateczny wymiar tego, czego dokonuje. Jego dzieła nie wymagają poprawy ani modyfikacji, aby stały się jeszcze doskonalsze, ponieważ ich stan jest dopełniony pod każdym względem.

- To, że Bóg jest nieskończonością, oznacza, że był, jest i zawsze będzie, czyli jest wieczny.

To są konieczne cechy Boga jako Bytu Pierwoistnego użyte jako założenie do systemu essenceizm, który otwiera

teorię wiecznego istnienia.

 

W XX wieku miało miejsce największe odkrycie w dziejach ludzkości:

Wszechświat kiedyś powstał, a teraz jest czasoprzestrzenią, która się stale rozszerza, a nawet w tym rozszerzaniu przyśpiesza. Zatem wszechświat, jako czasoprzestrzeń wypełniona energią i materią, przez samo swoje istnienie zmusza nas do zastanowienia się nad jego początkiem i przyczyną powstania.

Zrozumienie tego faktu sugeruje bowiem, że kiedyś nie było wszechświata, to znaczy, że musiało istnieć coś przed nim, co wzbudza naszą ciekawość i co można nazwać stanem albo sferą poza czasem i przestrzenią.

To jest punkt wyjścia zapoczątkowujący teorię wiecznego istnienia

Mój obraz wszechświata wybrałem z kilku prezentowanych przez NASA w Internecie:

Oto wybrany przeze mnie model wszechświata jako czasoprzestrzeń

powstała w prawdopodobnym zjawisku o nazwie Wielki Wybuch:

W oparciu o taki model powstała możliwość logicznego wyjaśnienia istnienia stanu poza czasem i przestrzenią, czyli czegoś w rodzaju hipotetycznych przestworzy nieograniczonych ani czasem, ani przestrzenią. To jest założenie teorii wiecznego istnienia.

Ten stan mógłby być sferą źródłową wobec istniejącej obecnie struktury wszechświata. Z tej sfery, za pośrednictwem domniemanej osobliwości:

• -nastąpił początek przepływu czasu
• -pojawiła się trójwymiarowa przestrzeń przeniknięta energią i materią (zarówno tą zwykłą, jak i ciemną), która przy uczestnictwie „czwartego wymiaru”, czyli czasu, uzyskała nazwę czasoprzestrzeni wszechświata.

Zjawisko powstania wszechświata próbuje opisać zarówno ogólna teoria względności, jak i mechanika kwantowa. Uwzględniając te badania,

Essenceizm upatruje w tym zdarzeniu przyczynowego działania Bytu Pierwoistnego. To jest teza teoria wiecznego istnienia.

Tak wyglądałaby sfera poza czasem i przestrzenią przed zaistnieniem wszechświata:

( to jest początek rozumowania w essenceizmie – czyli założenie teorii wiecznego istnienia ).

Porównując obraz koncepcji prezentowanej przez essenceizm z początkowymi zdaniami Biblii, można stwierdzić, że przestrzeń: „… była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” (Rdz.1, 2).

Essenceizm wyjaśnia, że przed powstaniem wszechświata był tylko Stwórca (Byt Pierwoistny) posiadający Osobowość (Strona Duchowa Bytu Pierwoistnego), z której wynikają Prawa i Zasady kształtujące wszechświat. Byt Pierwoistny miał również w Sobie „tworzywo”, czyli Energię Pierwszej Przyczyny (Strona Fizyczna Bytu Pierwoistnego).

Zatem Byt Pierwoistny stworzył wszechświat z Samego Siebie

To wszystko wymyka się na razie wszelkim naukowym metodom badawczym.

Propozycja odpowiedzi na pytanie:

Gdzie znajduje się Bóg?

Oto hipotetyczna wizualizacja Bytu Pierwoistnego

Zatem mój system proponuje uwzględnienie sytuacji, w której wszechświat w formie początkowej osobliwości wyłonił się ze sfery poza czasem i przestrzenią, czyli z „łona” Bytu Pierwoistnego i nadal w nim „tkwi”.

System essenceizm próbuje rozwiązać spór, czy Bóg stworzył świat z niczego, czy też ta struktura powstała sama z siebie. Proponuje bowiem zrozumienie faktu, że Byt Pierwoistny stworzył wszechświat  z Samego Siebie.

W rozumieniu essenceizmu Byt Pierwoistny stanowi wszystko, co obejmuje sobą stan poza czasem i przestrzenią, który można nazwać Jego sferą.

Fizycy zauważyli, że wszystko powstało z energii. Z energii powstały nasze domy, nasze samochody i my sami.

Na co dzień zmieniamy materię w energię, ale nigdy odwrotnie. Potrafimy zmieniać jedną formę energii w drugą, ale nie umiemy zmienić energii w materię.

Tymczasem wszechświat właśnie tak powstał, to znaczy z przemiany ogromnej ilości energii w materię. Ta przemiana zrodziła się z punktu zwanego osobliwością.

Nie warto wierzyć, że to się samo zrobiło.

Wizja Bytu Pierwoistnego

Atrybuty Bytu Pierwoistnego:

= Jego „Stroną Zewnętrzną” jest Energia Pierwszej Przyczyny, czyli Praenergia wypełniająca cały stan poza czasem i przestrzenią. Stanowi ona Jego „materiał” stwórczy.

= Jego „Stroną Wewnętrzną” jest Jego Osobowość, z której wynikają pierwoistne prawa i zasady. To również jest Jego „materiał” stwórczy..

Cechy Bytu Pierwoistnego

Essenceizm przyjmuje w swych analizach trzy podstawowe cechy Bytu Pierwoistnego. Są nimi: wieczność, absolutność i doskonałość.

Przymioty Bytu Pierwoistnego: Inteligencja, Wola i Uczuciowość kształtują Jego Osobowość. Również ona, tak jak Jego Praenergia, zajmuje sobą cały stan poza czasem i przestrzenią.

Przymioty Bytu Pierwoistnego tworzą wspólnie z Jego atrybutami nieuchwytny dla wyobraźni stan będącym Centrum Jego Osobowości, czyli Jego Serce. Dzięki tym przymiotom i atrybutom wytwarza Ono Pierwoistną Siłę Miłości. Jest Ona twórczym strumieniem energii, czyli siłą stwórczą. Na płaszczyźnie naukowej jest ona traktowana jako super siła. To ona zapoczątkowała wszechświat ze wszystkimi formami energii, materii, sił, praw natury oraz żywych bytów.

Konkluzja:

Wszystko wyłoniło się z Bytu Pierwoistnego, czyli z Jego Strony Zewnętrznej (Praenergii) przenikniętej Stroną Wewnętrzną – czyli z Praw i Zasad wyłonionych z Jego Osobowości.

Poniżej pokazuję w formie graficznej opisany w essenceizmie akt powstawania wszechświata jako działanie Pierwoistnej Siły Miłości wywodzącej się z Serca Stwórcy.

Ontologiczne zrozumienie Bytu Pierwoistnego, a także człowieka oraz innych bytów.

Dla określenia teorii bytów w essenceizmie wymieniam poniżej odpowiednie definicje. Dla jasności posłużyłem się w poprzednim slajdzie schematem jednowymiarowym dla określanie istnienia trzech stanów bytów:

Bytu Pierwoistnego - Boga - (istniejącego wiecznie od nieskończoności wstecznej, istniejącego obecnie i będącego istnieć zawsze),

bytu istniejącego wiecznie – na przykład człowieka - (istniejącego od punktu początkowego, czyli swego narodzenia do nieskończoności dotyczącej przyszłości, czyli wieczności)

bytu czasowego - bytu trwającego od określonego początku do określonego końca).

Taki graficzny model nieskończoności, którym się tutaj posługuję jest przeznaczony do tego, aby rozszerzyć ludzkie wyobrażenie o Stwórcy wszechświata. W ten sposób chciałbym „osadzić” Byt Pierwoistny wobec innych bytów.

Porównuję Byt Pierwoistny do linii prostej ciągnącej się od minus nieskończoności do plus nieskończoności. Pozostaję na razie tylko przy jednym wymiarze. Taka geometryczna struktura pokazuje obraz Bytu Pierwoistnego, który istnieje od zawsze, przechodzi przez nasz czas i dalej zdąża do nieskończoności. Wszystkie inne byty wywodzą się od Niego.

 

Struktura człowieka

W essenceizmie na określenie człowieka używam pojęć: osoba fizyczna i osoba duchowa. Są one razem zjednoczoną jednostką ludzką. Ciało człowieka to organizm biologiczny, który nazwałem osobą fizyczną.

Osoba duchowa, która funkcjonuje w osobie fizycznej człowieka, stanowi właściwą istotę ludzką. Osoba duchowa, posiada duszę duchową będącą wewnętrzną, nieodłączną naturą kierująca. Zaznaczam, że w moich rozważaniach pojęcie duszy rezerwuję do opisania wewnętrznego charakteru danego bytu. Dusza według essenceizmu nie jest jakimś samodzielnym bytem, ale wspomnianą wewnętrzną, nieodłączną naturą kierującą.

Również osoba fizyczna ma swoją wewnętrzną naturę kierującą o nazwie dusza fizyczna (coś jak bardziej rozwinięty instynkt u zwierząt).

Chrześcijanie uważają człowieka za istotę mającą duszę i nie bardzo rozumieją takie pojęcia jak osoba fizyczna czy duchowa.

Dlatego essenceizm postawił sobie za zadanie doprowadzenie do lepszego zrozumienia człowieka. Oto graficzne wyjaśnienie:

Zrozumienie człowieka

W celu zrozumienia sensu życia człowieka essenceizm pragnie uświadomić ludziom dwa istotne fakty:

Pierwszy z nich wynika ze stwierdzenia: Człowiek jest istotą posiadającą ”czasową” osobę fizyczną istniejącą przede wszystkim po to, aby w ciągu życia fizycznego doprowadzić swą wieczną osobę duchową do doskonałości. (według essenceizmu jest to główna koncepcja Stwórcy dotycząca człowieka)

Drugi fakt ma uświadamiać nam, że wieczność człowieka jest ściśle związana z wiecznym Bytem Pierwoistnym, który taktuje człowieka jako Swoje dziecko. Człowiek jest zatem najważniejszym i ostatecznym celem Bytu Pierwoistnego jako naszego Stwórcy. Włożył On w człowieka w sposób maksymalny wszystkie przymioty, które miał w Sobie.

Konkluzja:

Powstanie essenceizmu oparte jest o dwa zasadnicze filary.

Pierwszym jest jasne zrozumienie, kim Byt Pierwoistny, jaki On jest, gdzie On się znajduje oraz jak to się ma do naszej ewentualnej egzystencji w przyszłym życiu duchowym.

Drugim filarem jest zrozumienie, że każdy człowiek w formie wiecznej osoby duchowej narodził się Bytu Pierwoistnego.

- Taki stan zrozumienia nie powinien wynikać z wiary, ale z konkretnej wiedzy połączonej z pewnością, że tak jest naprawdę.

- Poziom pewności w dziedzinie praw duchowych powinien być podobny do tego, jaki mamy w ramach praw matematyki, fizyki czy biologii.

 

Zasady essenceizmu

Chcąc zaistnieć w środowisku naukowym, a także wobec szerszej grupy odbiorców essenceizm przedstawia:

- ogólne zasady, którymi się kieruje się przy analizie istnienia Bytu Pierwoistnego, jako Stwórcy czasoprzestrzeni wszechświata

- niezbędne instrumenty badawcze dotyczące sfery poza czasem i przestrzenią,

- a także wskazuje na przesłanki dotyczące wieczności związanej z istnieniem stanu poza czasem i przestrzenią, które odnoszą się do istot wywodzących się bezpośrednio od swego Stwórcy. Tak powstała teoria wiecznego istnienia.

 

1. Zasada bezczasowości lub wieczności (nieoznaczoności czasowej)

(To pierwszy z dwóch fundamentalnych atrybutów sfery poza czasem i przestrzenią).

2. Zasada bezstrukturalności (nieoznaczoności przestrzennej),

w której nie ma nic zajmującego jakąkolwiek przestrzeń albo objętość.

(To drugi fundamentalny atrybut opisywanej sfery poza czasem i przestrzenią).

3. Zasada absolutu, czyli istnienia Absolutnej Pierwszej Przyczyny wypełniającej sobą sferę poza czasem i przestrzenią i będącej źródłem powstania czasoprzestrzeni.

Tę Pierwszą Przyczynę essenceizm definiuje jako Byt Pierwoistny cechujący się brakiem początku powstania, brakiem czegokolwiek, co mogło być przed Nim, czyli istniejącym od nieskończoności.

4. Zasada wszechistnienia praenergii -

- praenergia to nieoznaczoność stanu energii wypełniającej sferę poza czasem i przestrzenią,

a równocześnie oznaczoność tej energii pod różnymi postaciami, gdy wypełnia ona czasoprzestrzeń wszechświata.

5. Zasada głównej siły, która funkcjonuje w stanie poza czasem i przestrzenią.

Tą siłą jest siła miłości.

Jej źródłowa forma, czyli Pierwoistna Siła Miłości, wyłoniła się z Osobowości Bytu Pierwoistnego. To ona spowodowała powstanie wszechświata, życia i ludzi. Naukowcy traktują ją jako siłę początkową pod nazwą super siła.

6. Zasada istnienia bytów w sferze poza czasem i przestrzenią.

Ten rodzaj istnienia jest koncentracją praenergii uformowanej wokół centrum osobowościowego posiadającego inteligencję, wolę i uczuciowość (to jest określenie osoby).

Tak należy rozumieć definicję każdego z bytów przebywających w tej sferze. Są one osobnymi i niezależnymi istotami wywodzącymi się z Bytu Pierwoistnego, (Stwórcy) stworzonymi na Jego wzór.

7. Zasada doskonałości

Każdy byt zdąża do osiągnięcia doskonałości w oparciu o prawa i zasady pochodzące od Stwórcy – Bytu Pierwoistnego, a każda istota w oparciu o swoją inteligencję, wolę i uczuciowość - (ponieważ istota to byt obdarzony tymi przymiotami).

Człowiek i anioł to istoty obdarzone przez Byt Pierwoistny wieczną osobą duchową. Przez to stają się osobami, których celem jest doskonałość osobista.

Wszystko, w czym bezpośrednio jest obecny Byt Pierwoistny, staje się doskonałe jak On.

8. Zasada niezbędnego sensu istnienia czasoprzestrzeni

To oznacza, że czasoprzestrzeń jest koniecznym miejscem rozwoju dla istot ludzkich przeznaczonych do wiecznego przebywania w sferze poza czasem i przestrzenią.

Przede wszystkim tworzy ona środowisko i czas, aby istota ludzka (a właściwie osoba duchowa człowieka) w oparciu o osobę fizyczną osiągnęła doskonałość.

9. Zasada wszechobecności istot duchowych (nieoznaczoność lokalizacji tych istot w ich przebywaniu w stanie poza czasem i przestrzenią)

Wszystkie istoty duchowe przebywające w sferze poza czasem i przestrzenią po osiągnięciu doskonałości są w niej wszechobecne i wieczne.

10. Zasada komunikacji w sferze poza czasem i przestrzenią (system intuicji i wizji).

Wszelkie porozumiewanie się między bytami istniejącymi poza czasem i przestrzenią odbywa się

- za pomocą intuicyjnego przekazywania treści uczuć lub myśli,

- również w pewnych przypadkach może się to dokonywać się w formie wizji zaczerpniętych z materialnych struktur wszechświata.

11. Wszelkie pochodzące od Pierwszej Przyczyny prawa i zasady funkcjonowania sfery poza czasem i przestrzenią są określone jako:

- wszechdostępne

- niezbędne

- absolutne

- wieczne

- i dobre

to znaczy zgodne z pierwotnym założeniem Stwórcy – Bytu Pierwoistnego.

 

Narzędzia systemu

(instrumenty badawcze) essenceizmu

Nauka wciąż deklaruje brak narzędzi pozwalających zbadać zarówno:

- możliwość istnienia Bytu Pierwoistnego

- istnienia stanu poza czasem i przestrzenią

- a także istnienia osoby duchowej w człowieku.

Faktycznie klasyczna nauka nie może wykazać, że Bóg istnieje, jak również zaprzeczyć Jego istnieniu. Należałoby zatem wyjść jakoś z tej sytuacji.

Dlatego zadaniem essenceizmu jest stworzyć odpowiednie instrumenty badawcze, aby sprostać temu zadaniu.

1. Niekwestionowanym i obowiązkowym narzędziem przy analizie wszelkich zjawisk musi być wdrożenie logicznego myślenia

i to nie tylko wobec zjawisk materialnych, ale również tych niematerialnych, na przykład metafizycznych.

Nie można powstrzymać człowieka od myślenia i zadawania pytań. Chodzi bowiem o całkowitą wolność w myśleniu, badaniu i zastanawianiu się nad naturą tego, co nas otacza.

W praktyce oznacza to wyzwolenie się z wszelkich zakazów i dogmatów wiary.

Nie wchodzi zatem w rachubę traktowanie dotychczasowych utartych poglądów jako niepodważalnych.

2. Wspierającym narzędziem dla logicznego myślenia powinna być intuicja i wyobraźnia.

Potrzebna jest ona szczególnie w początkowej fazie rozumowania, przy tworzeniu założeń i tez każdego sytemu.

Dotyczy to też tworzenia modelu badawczego obrazującego badaną koncepcję.

3. Ważnym narzędziem essenceizmu są logiczne ciągi myślowe.

Działają one przeciwnie do zasady „po nitce do kłębka”, czyli jakby od człowieka do Boga. W essenceizmie ten ciąg prowadzi od „kłębka” – Bytu Pierwoistnego. Od Niego rozchodzą się „nici” tworzące inne byty. Kolejne kroki następują zawsze po sprawdzeniu ich zgodności z początkowymi założeniami. Zatem każdy następny krok tworzy się na podstawie poprzedniego, już sprawdzonego. Tak dochodzi się do końcowej konkluzji.

4. Narzędziem w essenceizmie jest logiczny argument, że wszechświat nie mógł powstać z niczego, tym bardziej, że jego powstanie odbyło się zgodnie z precyzyjnymi prawami.

Wspiera to także argument empiryczny, że dotąd nie znaleziono w kosmosie żadnego przypadku, aby coś mogło powstać z niczego.

Proces powstawania wszechświata musiał polegać na przemianie energetycznej ze sfery, w której nie istniał ani czas, ani przestrzeń, do sfery określonej jako czasoprzestrzeń.

Ten proces musiał się dokonywać przy równoczesnym udziale konkretnych praw, które doprowadziły do konkretnego skutku. Zatem musiały one istnieć już przedtem i to według nich nastąpiła przemiana pierwoistnej energii w materię. Ten fakt jest dowodem wskazującym na możliwość przemiany czegoś nieznanego w formę poznawalną. Logika i doświadczenie naukowe wskazuje na to, że nie mogło się to dokonać w formie cudu lub samo z siebie.

5. Energia

a właściwie jej pierwotna forma zwana praenergią, jest ważną wielkością, która pojawiła się nagle przy powstawaniu czasoprzestrzeni wszechświata.

Musiała się ona wywodzić ze sfery poza czasem i przestrzenią, chociaż nie można tego udowodnić naukowo. Zatem energia bez określającego ją przymiotnika to wielkość albo stan, który nie całkiem mieści się w znanych nam prawach fizyki. Chodzi o pierwotną energię, jeszcze nieprzetworzoną w żadną inną formę. Nie jesteśmy pewni, w jaki sposób pierwotna forma energii zapoczątkowała wszechświat, ale jesteśmy pewni, że w jednym momencie powstała cała energia, którą dysponuje wszechświat. Od tego czasu można ją tylko przekształcać z jednej formy w inną. Nie można nic do niej dołożyć, aby zwiększyć jej ilości we wszechświecie, a szczególnie nie da się jej zniszczyć, ponieważ wymagałoby to przeniesienia jej poza wszechświat.

Naukowcy są zmuszeni stwierdzić, że Energia, która zapoczątkowała wszechświat, pojawiła się znikąd, gdyż nie chcą powiązać jej istnienia z Pierwszą Przyczyną.

Używają też jej nazwy: pojęcie pierwotne.

Pewną wątpliwość, co do prawa zachowania energii, wnosi zjawisko istnienia tak zwanej ciemnej energii. Zatem zachowanie się energii jest nie tylko swoistym instrumentem badawczym, ale także wskazówką prowadzącą do stwierdzenia, że:

- może istnieć stan źródłowy poza stanem

czasoprzestrzeni wszechświata

- na razie nie ma do niego dostępu znanymi metodami badawczymi.

6. Czasoprzestrzeń wszechświata sama z siebie, to znaczy przez swoje istnienie, prowadzi do wniosku, że ma swój początek i przyczynę.

Przypominam, że w XX wieku miało miejsce największe odkrycie w dziejach ludzkości dotyczące powstania wszechświata. Naukowcy ogłosili bowiem, że wszechświat kiedyś w ogóle nie istniał. Według ich badań zaistniał nagle 13,8 mld lata temu w formie osobliwości i stał się czasoprzestrzenią. Taka sytuacja sugeruje, że „przestrzennie” musiało istnieć coś jeszcze zanim powstał wszechświat, czyli coś, co można nazwać stanem poza czasem i przestrzenią.

Ograniczoność czasoprzestrzeni wszechświata jest zatem narzędziem do pośredniego wykazania możliwości istnienia czegoś poza nią, czyli wspomnianej sfery poza czasem i przestrzenią.

7. Swoistym narzędziem jest proces cofania się w czasie.

Zdążając w przeciwną stronę w stosunku do upływu czasu, tworzymy z historii wszechświata ciąg przyczynowo–skutkowy. Na jego końcu, przy ostatniej przyczynie, jesteśmy zmuszeni opuścić czasoprzestrzeń wszechświata i znaleźć się w sferze poza czasem i przestrzenią. W ten sposób dochodzimy do pierwszej przyczyny (lub Pierwszej Przyczyny), która powinna być nieskończona, nieograniczona i wieczna, tak jak sama sfera poza czasem i przestrzenią.

Jeśli Pierwsza Przyczyna znajduje się w sferze poza czasem, to nie może już mieć „swojej” kolejnej przyczyny, gdyż tam nie funkcjonuje czas i jego następstwa. Sama z siebie jest Pierwszą Przyczyną.

8. Dla zbadania zjawisk istniejących w sferze poza czasem i przestrzenią istnieje potrzeba istnienia obserwatora.

Istnieją na przykład zjawiska w fizyce kwantowej, o których decyduje sam obserwator i jest w nich niezbędny. Jego punkt widzenia stanowi jedno z narzędzi do zbadania zjawisk tam zachodzących.

Przypominam, że pod pojęciem sfery poza czasem i przestrzenią rozumiem stan, w którym mogą działać inne prawa niż w fizycznej czasoprzestrzeni, a wtedy obserwator, który je zrozumiał, może ocenić procesy tam zachodzące.

9. Wszechświat wykazuje precyzyjną spójność rządzących w nim praw i zasad.

To zjawisko może sugerować, że poszukiwana Pierwsza Przyczyna posiada Źródłową Inteligencję, Wolę i Uczuciowość.

Z przemian wszechświata w ciągu miliardów lat widać rozwój od form najbardziej prymitywnych do najbardziej skomplikowanych. To prowadzi w końcu do pojawienia się istot odtwarzających przymioty Pierwszej Przyczyny, to znaczy nas, ludzi. To może prowadzić do zaskakującego wniosku, że wszechświat został stworzony dla ludzi. Spójność rządzących we wszechświecie praw i zasad oraz ich wszechobecność świadczą o tym, że mamy do czynienia tylko z jednym jedynym możliwym Źródłem powstania wszechświata. To Źródło musiało także obejmować wszystko, co istniało przed powstaniem wszechświata.

To z kolei prowadzi do wniosku, że ewentualny Stwórca (Byt Pierwoistny)

był wszystkim, co istniało przed początkiem czasoprzestrzeni wszechświata

i że to właśnie On zapoczątkował czas i przestrzeń.

10. Analiza aktu twórczego dokonanego przez teoretycznego Stwórcę

może być narzędziem badawczym, nawet jeśli na razie ten proces jest tylko hipotetyczny:

- tylko Bytowi Pierwoistnemu możemy przypisywać badane dzieła, które są zupełnie poza ludzką wyobraźnią.

Świadczy o tym istnienie samego wszechświata.

Jego początek znajduje się na granicy między stanem poza czasem i przestrzenią a sferą czasoprzestrzeni, która z niego powstała.

Zatem ten początek można traktować:

- jako osobliwość, czyli coś czego nie rozumiemy

albo

- jako akt stwórczy.

Od tej granicy zaczął płynąć czas i pojawiło się pojęcie przestrzeni.

Podobnie jest z każdym dziełem stworzonym przez ludzi.

Intuicja, wyobraźnia i inteligencja twórcy prowadzi do powstania konkretnego dzieła.

Zatem wyniki analizy działania inteligentnej przyczyny wprowadzają wiedzę o niej samej. Zatem, w przypadku Bytu Pierwoistnego mogą być narzędziem do Jego zrozumienia jako Stwórcy wszechświata oraz Jego przymiotów, atrybutów, cech i sposobu działania.

11. Narzędziem do poznawania sfery poza czasem i przestrzenią jest możliwość jej symetrii względem czasoprzestrzeni. Wynika to z założenia istnienia jednego jedynego źródła powstania wszechrzeczy.

Można posłużyć się pewną analogią ze znanymi nam fizycznymi zmysłami wzroku, słuchu, węchu, smaku i dotyku.

Mogą one mieć swoje odpowiedniki w osobowości duchowej człowieka w formie słuchania głosu serca, postrzegania oczyma duszy, wyczuwania z głębi serca, doznawania smaku zwycięstwa lub porażki, a także dotyku szczęścia czy dobra.

(To są oczywiście terminy „nienaukowe”, ale chodzi tu o wskazanie metody symetrii zjawisk w obu rzeczywistościach).

Dzięki temu, czyli ze względu na symetrię ze zjawiskami w czasoprzestrzeni wszechświata, możemy zastosować metody porównawcze do rozpoznawania zjawisk mogących zaistnieć również w stanie poza czasem i przestrzenią.

12. Pewnym rodzajem narzędzi są domyślne prawa stanu psychicznego człowieka.

Ich zrozumienie następuje dopiero wówczas, gdy przypadkowo znajdziemy się w ekstremalnych sytuacjach. Wtedy poznajemy je nie tylko intuicyjnie, ale także w rzeczywistości.

Gdy znajdziemy się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, gdy stracimy przytomność lub gdy zostaniemy odurzeni jakimiś środkami psychotropowymi, wtedy nasze pobudzone postrzeganie może rozszerzyć się na sferę poza czasem i przestrzenią.

13. Objawienia, wizje lub podobne fenomeny

mogą być pewnym sygnałem świadczącym o istnieniu stanu poza czasem i przestrzenią. Nawet gdyby 90% świadectw o nich była nieprawdziwa to te 10% o czymś świadczą.

Szczególnie nie można zlekceważyć słów i czynów Jezusa Chrystusa.

Świadectwa „nienaukowych” objawień są niezwykle liczne, a duża część z nich została zbadana, a potem zweryfikowana. Dotychczas wykorzystywały je najczęściej wyznania religijne. Uwzględniłem w tej analizie tylko najbardziej wiarygodne spośród nich.

 

Cele essenceizmu

Głównym celem essenceizmu jest przekazanie wiedzy o istnieniu Bytu Pierwoistnego, o wieczności w człowieku, o istnieniu sfery poza czasem i przestrzenią oraz o obecnej rzeczywistości, w której znalazła się ludzkość.

Ze względu na taką całościową analizę przedstawionej rzeczywistości system essenceizm prowadzi do teorii wiecznego istnienia.

Powstanie essenceizmu oparte jest o dwa zasadnicze filary.

Pierwszym jest jasne zrozumienie, kim jest Bóg jako Byt Pierwoistny, jaki On jest, gdzie On się znajduje oraz jak to się ma do naszej ewentualnej egzystencji w przyszłym życiu duchowym.

Drugim filarem jest zrozumienie, że każdy z nas ma w sobie wieczną osobę duchową.

- Taki stan zrozumienia nie powinien wynikać z wiary, ale z konkretnej wiedzy połączonej z pewnością, że tak jest naprawdę.

- Chodzi o taki sam poziom pewności w dziedzinie praw duchowych, jaki mamy w ramach praw matematyki, fizyki czy biologii.

Uzupełnienie:

Trzeba niestety stwierdzić, że w obecnych czasach wiedza o Bogu jako Stwórcy wszechrzeczy jest na podobnym poziomie, co wiedza o kosmosie, czyli jest bardzo ograniczona.

Również wiedza o świecie poza czasem i przestrzenią, czyli o świecie duchowym, jest wciąż szczątkowa. Trochę większa, chociaż niestety za mała, jest wiedza o duchowości samego człowieka, czyli o jego osobie duchowej.

To samo dotyczy właściwego sensu istnienia człowieka.

 

Czym nie jest essenceizm?

 

Ogólnie essenceizm nie jest religią.

- Nie jest kultem.

- Nie tworzy żadnego wyznania

- Jest drogą do zrozumienia właściwej rzeczywistości za pomocą analizy wzorowanej na metodach naukowych.

Essenceizm jest raczej przeciwieństwem klasycznego pojęcia religii

- prezentuje logiczne, racjonalne i analityczne podejście do zagadnienia istnienia Boga i innych zjawisk natury religijnej,

- tworzy teoretyczny model badanego zagadnienia,

- jasno precyzuje założenie i tezę w badanej sprawie,

- określa konkretne zasady dokonywanej analizy ,

- prowadzając dowód, wymienia narzędzia, którymi się posługuje.

To oznacza wzorowanie się na metodach naukowych.

 

Essenceizm nie jest deizmem,

gdyż Stwórca, utrzymuje cały czas pośrednią więź z rozwijającym się wszechświatem przez Swoje prawa. Funkcjonują one nie tylko w materii i w różnych formach energii, ale również w formie Jego Opatrzności.

Inaczej niż deizm, essenceizm tłumaczy brak obecności Stwórcy w naszym świecie. Mianowicie jest On oddzielony o nas z powodu zła na świecie.

Dodatkowo, poprzez przymioty Swej Osobowości wykazywane przez essenceizm w tym opracowaniu, Byt Pierwoistny utrzymuje bezpośrednią więź z centrum osobowości człowieka, czyli z stanem mogącym być nazwanym pierwotną naturą człowieka tkwiącą w jego osobie duchowej. Essenceizm próbuje wykazać, że Bóg, zwany w chrześcijaństwie Ojcem Niebieskim, uczestniczy w narodzeniu się każdego człowieka.

Na razie można to uznać za Jego jedyny bezpośredni udział Bytu Pierwoistnego w zjawiskach naszego świata.

 

Essenceizm nie jest teizmem,

gdyż teizm traktuje w sposób dogmatyczny niezdolność człowieka do poznania Boga, co jest sprzeczne duchem nauki.

W sprawie aktywności Boga essenceizm, wbrew teizmowi,

wykazuje, że:

- Stwórca – Byt Pierwoistny – nie zna zła

- nie uczestniczy w sposób bezpośredni w życiu obecnego świata.

Zatem z essenceizmu wynika, że

- Bóg nie zna naszego upadłego świata,

- nie obserwuje go,

- nie analizuje zdarzeń na Ziemi,

gdyż nie jest twórcą obecnej cywilizacji. Jest jakby odcięty od naszego świata, gdyż utworzyliśmy tu cywilizację przeciwną do Jego koncepcji.

Aktywna obecność Boga wśród ludzi – domena teizmu, jest w świetle wyrażonych tu poglądów niemożliwa dopóki świat nie zostanie w pełni zbawiony.

To znaczy, że Opatrzność Boża ogranicza się do działania ustanowionych pierwotnie praw i zasad, które teraz mogą posłużyć do identyfikacji zła i do przeciwstawienia się złu.

Zatem z samej zasady pobudza ona ludzką aktywność do działania na rzecz zbawienia. Ponieważ Boża Opatrzność istnieje od samego początku i jest niezmienna, to stale nakierowuje ludzkie życie na osiągnięcie celu stworzenia.

Według essenceizmu Bóg jakby czeka na „stacji końcowej” na rezultat działania Swojej Opatrzności.

Byt Pierwoistny jest doskonały.

Teizm podważa tę doskonałość, sugerując pośrednio, że Bóg działa tak, jakby nie dopracował Swego dzieła, co w takim razie czyni Go niedoskonałym. Świadczy o tym teistyczna koncepcja Opatrzności i Miłosierdzia Bożego.

 

Essenceizm nie jest ateizmem, lecz jego przeciwieństwem.

Ateiści również, tak jak essenceizm, posługują się logicznymi argumentami. Jednak w przeciwieństwie do essenceizmu próbują w sposób agresywny zanegować sens wiary w istnienie Boga.

Ateiści traktują naukę instrumentalnie, czyli jako narzędzie do wykazania nienaukowości religii.

Na przykład wracają do przebrzmiałych zarzutów wobec wyznawców głównych religii, którzy kiedyś uważali, że Ziemia jest płaska i że Słońce krąży wokół niej. Oznacza to, że błędy religii i duchowieństwa mają uwierzytelnić fakt, że Bóg nie istnieje, że twórcy religii to oszuści, a religia to opium dla ludu.

Równocześnie bardzo chętnie przeciwstawiają naukę religii, co stoi w zupełnej sprzeczności z intencjami essenceizmu.

 

Essenceizm ma niewiele wspólnego z buddyzmem, gdyż za źródło wszechrzeczy uznaje Osobowy Byt Pierwoistny.

Essenceizm wyraźnie podkreśla istnienie substancjalnego i osobowego zła. Tymczasem buddyzm traktuje zło jako cierpienie, z którego można się uwolnić przez dojście do stanu nirwany i uzyskanie samoistnego oświecenia. Odmiennie niż buddyzm, essenceizm wskazuje na koncepcję pochodzącą od Osobowego Stwórcy, która powinna doprowadzić całą ludzkość do stanu doskonałości przewidzianej przez Niego. Essenceizm nie przyjmuje buddyjskiej koncepcji reinkarnacji ani żadnej jej odmiany.

Essenceizm opisuje natomiast zjawisko ponownego zaistnienia osób duchowych w kooperacji z ludźmi aktualnie żyjącymi na Ziemi. Chodzi o pasywne lub aktywne współdziałanie osób duchowych ze świata duchowego z osobami fizycznymi ludzi na Ziemi na równi z ich oryginalnymi osobami duchowymi.

 

Essenceizm nie jest gnozą, gdyż wiedza w moim systemie wywodzi się z nauki i z badania wszelkiej rzeczywistości metodami naukowymi, a nie w oparciu o tajemną wiedzę duchową.

W przeciwieństwie do gnozy essenceizm traktuje człowieka jako świadomy podmiot wszechświata, będący wobec Boga-Stwórcy istotą na Jego obraz i podobieństwo.

Zdaniem essenceizmu ludzka cywilizacja pochodzi od Dobrej Pierwszej Przyczyny, zwanej Bytem Pierwoistnym, a obecny stan zła jest wynikiem zdarzeń na samym początku dziejów, czyli odejścia od pierwotnej koncepcji Stwórcy.

Pojęcie świata fizycznego w analizie essenceizmu dotyczącej ludzkiej cywilizacji odnosi się do naszej Ziemi, będącej obecnie miejscem istnienia zła.

Wbrew gnozie i wielu innym koncepcjom istnienia Boga essenceizm głosi, że Stwórca nie ma nic wspólnego ze złem i nie jest za nie odpowiedzialny.

Przeciwstawiając się gnozie, essenceizm twierdzi, że zmagania między dobrem a złem są niezamierzoną przez Stwórcę dziedziną życia ludzkiego rzutującą na nasze życie fizyczne i duchowe.

W odpowiedzi na gnozę essenceizm tłumaczy, że zbawienie polega na powrocie ludzkości do stanu pierwotnie przewidzianego przez Byt Pierwoistny.

 

Essenceizm nie jest panteizmem, gdyż prezentuje Osobowego Boga pozostającego w sferze poza czasem i przestrzenią.

Essenceizm opisuje Byt Pierwoistny jako Pierwszą Przyczynę o konkretnych i fundamentalnych przymiotach, takich jak:

- Inteligencja

- Wola

- i Uczuciowość,

które z innymi przymiotami tworzą Jego Osobowość

Z uwagi na koncepcję twórczą i na ciągłe procesy rozwojowe czasoprzestrzeni Byt Pierwoistny nie może być z nią tożsamy. W sposób bezpośredni jest On związany ze sferą poza czasem i przestrzenią.

Inaczej niż panteizm essenceizm głosi, że Bóg może być określany konkretnymi pojęciami i wyobraźnią ludzką.

Główne cechy Bytu Pierwoistnego, czyli:

- niezależność od niczego (absolutność),

- doskonałość,

- wieczność

dają się opisać w sposób trafiający do naszej wyobraźni, mimo że są związane ze sferą poza czasem i przestrzenią.

Dodatkowo, Byt Pierwoistny nie jest bezpośrednio związany z obecnym stanem na Ziemi, ponieważ nie zna zła, nie jest twórcą obecnej cywilizacji, czyli nie zna stanu tego, czego nie stworzył. Jest jakby odcięty od naszego świata, gdyż utworzyliśmy tu cywilizację przeciwną do Jego koncepcji.

A zatem, według essenceizmu, aktualny stan naszego świata pozostaje poza Bytem Pierwoistnym, czyli jest rzeczywistością niemającą nic z Nim wspólnego.

Zatem ludzkość żyje jakby w innym świecie niż Bóg.

Stąd nasz świat wymaga przywrócenia do właściwego stanu, czyli zbawienia, co pozwoli na ponowne wprowadzenie Boga do naszej rzeczywistości.

Dotychczasowe wysiłki twórców wielkich religii, a szczególnie Jezusa Chrystusa, nie doprowadziły do oczekiwanego przez ludzkość uwolnienia świata spod panowania zła i jego skutków.

Dodatkowa sugestia przeznaczona dla wyznań religijnych:

Byłoby dobrze, aby religie wyjaśniały swym wiernym, że sensem ich życia jest doprowadzenie swojej osoby duchowej do doskonałości. To nauczanie powinna być jedną z głównych misji religii.

Równie ważne jest wzięcie odpowiedzialności za zbawienie świata bez czekania na to, że Bóg zrobi to za religie.

Według essenceizmu Bóg – Byt Pierwoistny nie zna zła i nie może dokonać zbawienia w zastępstwie ludzi.

To my, a nie Bóg, uczestniczyliśmy w tworzeniu zła i to my je znamy. Według essenceizmu ludzie przeprowadzający zbawienie powinni być prowadzeni przez narodzonego na Ziemi Zbawiciela oraz być wspierani przez aniołów.