ESSENCEIZM - System naukowo-badawczy

- więcej ma stronie: www.essenceism.com

Essenceizm to nowe pojęcie, używane na razie tylko przeze mnie, oznaczające system analityczny oparty na logice, a przeznaczony do badania osobliwości poza czasem i przestrzenią w odniesieniu do naszej rzeczywistości. Chodzi o analizę zjawisk pozamaterialnych, zwanych duchowymi, w celu ujęcia ich w jednolitą teorię zrozumiałą w świecie materialnym.

Ten system wywodzi się z fundamentalnego założenia, że źródłem wszystkiego jest Sprawczy Byt Pierwoistny. Jest On Absolutem, Doskonałością i Prapoczątkiem wszystkiego, czyli Pierwszą Przyczyną. W założeniu istnieje On od zawsze, czyli od nieskończoności.  Będzie też trwał wiecznie, czyli w nieskończoność. We wszystkich analizach essenceizmu niezmiennie kieruję się tym podstawowym założeniem. Sprawdzam każdy pogląd, teorię czy twierdzenie w odniesieniu do koniecznych przymiotów Bytu Pierwoistnego, utożsamianego w moim opracowaniu z pojęciem Boga-Stwórcy.

Essenceizm to system opisujący istnienie sfery poza czasem i przestrzenią z punktu widzenia obserwatora umieszczonego w czasoprzestrzeni. Prościej można go określić jako system poznawania świata duchowego przez człowieka żyjącego na Ziemi w świecie fizycznym. W pierwsze kolejności system ten prezentuje pewne zasady i prawa pozwalające zrozumieć istnienie i funkcjonowanie zjawisk poza czasem i przestrzenią. Z samej  zasady cechuje się przede wszystkim nieoznaczonością większości pojęć z punktu widzenia kogoś, kto żyje w świecie fizycznym. Jednak z punktu widzenia obserwatora umieszczonego poza czasem i przestrzenią jest obiektywną płaszczyzną do zrozumienia wszystkich zasad essenceizmu.

System ten analizuje również funkcjonowanie praw istniejących w świecie fizycznym, aby ułatwić ludziom zrozumienie ich odpowiedników w świecie duchowym. Choć te prawa są różne, gdyż działają w różnych sferach, jedne w czasoprzestrzeni, a drugie w sferze poza czasem i przestrzenią, to da się wyciągnąć pewne wnioski o ich powiązaniu. Obie te sfery prawne kształtują cały wszechświat i człowieka w nim żyjącego. To znaczy, że mają zapewnić doskonałe funkcjonowanie mechanizmów wszechświata oraz umożliwiać dojście do doskonałości ludziom.

System analizuje fakty zaistniałe we wszechświecie, aby określić sens jego istnienia. Niczego nie przyjmuje na tak zwaną na wiarę, ale zawsze stawia logiczne pytania, chcą dociec prawdy. Pod tym względem stosuje wszystkie zdobycze i sposoby działania nauki. Wiara religijna może być tylko wskazaniem kierunków poszukiwań, ale nie może być przyjęta jako rzeczywistość. Równocześnie zdobyta wiedza powinna zostać przeanalizowana logicznie i zgadzać się z poznanymi przedtem prawami i zasadami. Wszystkie na nowo określone zasady, a w szczególności każda konkluzja z nich wynikająca, muszą być zgodne z podstawową zasadą ontologiczną zawartej w założeniu całego sytemu essenceizmu i zgadzać się z jego tezami.

System obowiązkowo dokonuje logicznej analizy pojęć religijnych w oparciu o najnowsze osiągnięcia nauki. W szczególności odnosi się to do możliwości istnienia Boga–Stwórcy. Właśnie w czasie poszukiwania faktów świadczących o Jego obecności może się przydać wiedza pochodząca z astrofizyki teoretycznej i fizyki kwantowej. Dzięki zaakceptowaniu Aktywnego Obserwatora–Stwórcy będzie można łatwiej przyjąć konieczność istnienia Sprawczej Przyczyny istnienia wszechrzeczy.

W essenceiźmie Bóg nie jest obiektem wiary, ale logiczną koniecznością. Wynika to faktu odrzucenia poglądu, że wszechświat powstał z niczego. W tej sytuacji, bez uznania Stwórcy jako Konieczności, bylibyśmy bezradni wobec faktu zaistnienia wszechświata, a szczególnie wobec okoliczności powstania materii. To samo dotyczy zaistnienia życia. W tym przypadku obecność Stwórcy jest również koniecznością. Oczywiście, system sprawdza za pomocą logicznej analizy prawdziwość hipotezy, że taki Sprawczy Byt mógł rzeczywiście stworzyć wszechświat, życie i ludzi.

Impulsem do powstania essenceizm stał się wniosek wynikły z założenia, że musi istnieć Pierwsza Przyczyna wszechrzeczy, która jest absolutnym Dobrem. Taki absolutnie doskonały Sprawczy Byt Pierwoistny mógł zapoczątkować tylko dobro, nie mając nic wspólnego ze złem. Oczywiście zło nie może też istnieć w Jego Osobowości oraz w Jego koncepcji wszechświata. Zatem jedna z głównych konkluzji essenceizmu brzmi: Bóg nie zna zła. To stwierdzenie służy do analizy większości pojęć religijnych, którymi zajmują się wszelkie nurty wyznaniowe.

 

Zasady essenceizmu

1. Zasada bezczasowości lub wieczności (nieoznaczoności czasowej) – to pierwszy z dwóch fundamentalnych atrybutów sfery poza czasem i przestrzenią.

2. Zasada bezstrukturalności (nieoznaczoności przestrzennej), w której nie ma nic zajmującego jakąkolwiek przestrzeń albo objętość – to drugi fundamentalny atrybut tej sfery.

3. Zasada istnienia Pierwszej Przyczyny wypełniającej sobą sferę poza czasem i przestrzenią i będącą źródłem powstania czasoprzestrzeni. Tę Pierwszą Przyczynę zdefiniowałem jako Byt Pierwoistny cechujący się brakiem początku powstania, brakiem czegokolwiek, co mogło być przed Nim, czyli istniejącym od nieskończoności.

4. Zasada wszechistnienia praenergii – to nieoznaczoność stanu energii wypełniającej zarówno sferę poza czasem i przestrzenią jak i czasoprzestrzeń.

5. Zasada istnienia bytów w sferze poza czasem i przestrzenią. Ten rodzaj istnienia jest koncentracją praenergii uformowanej wokół centrum osobowościowego posiadającego inteligencję, wolę i uczuciowość. Tak należy rozumieć definicję każdego z bytów przebywających w tej sferze. Są one osobnymi istotami wywodzącymi się z Bytu Pierwoistnego stworzonymi na Jego wzór.

6. Zasada doskonałości – każdy byt zdąża do osiągnięcia doskonałości w oparciu prawa i zasady pochodzące od Stwórcy, a każda istota duchowa w oparciu o swoją inteligencję, wolę i uczuciowość.

7. Zasada niezbędnego sensu istnienia czasoprzestrzeni. To oznacza, że czasoprzestrzeń jest koniecznym miejscem rozwoju do pełnej doskonałości dla istot duchowych przeznaczonych do wiecznego przebywania w sferze poza czasem i przestrzenią.

8. Zasada wszechobecności – (nieoznaczoność lokalizacji istot duchowych w ich przebywaniu). Wszystkie byty duchowe przebywające w sferze poza czasem i przestrzenią po osiągnieciu doskonałości są w niej wszechobecne.

9. Zasada komunikacji w sferze poza czasem i przestrzenią (system wizji). Wszelkie porozumiewanie się między istotami tam istniejącymi odbywa się za pomocą intuicyjnego przekazywania treści uczuć lub myśli, choć może też w pewnych przypadkach dokonywać się w formie wizji zaczerpniętych z materialnych struktur wszechświata.

10. Wszelkie pochodzące od Pierwszej Przyczyny prawa i zasady funkcjonujące w sferze poza czasem i przestrzenią są określone jako niezbędne, wieczne i dobre, to znaczy zgodnie z pierwotnym założeniem Stwórcy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- WWW.ISTOTY.PL - 

 Prawdziwy Bóg nie zna zła - to jest motto tej strony internetowej

 

Każdy człowiek od urodzenia nosi w sobie największą wartość swojego życia, czyli wieczność. Obok wieczności również miłość stanowi w nim kolejną, najważniejszą wartość. Jednak to wieczność jest jego podstawową  autostradą życiową. Brak wiedzy o niej jest rodzajem kalectwa duchowego człowieka. Chcę pomóc ludziom odnaleźć w sobie tę wieczność. Przeczytaj tę stronę internetową, zanim wejdziesz do wieczności !