Wieczność w człowieku

Każdy widzi, że osoba fizyczna ma ograniczony czas życia, podczas gdy wyczuwa się, że osoba duchowa może być wieczna. I to jest właśnie najistotniejszy temat moich przemyśleń.

W tym opracowaniu wiele miejsca poświęcam na potwierdzenie faktu, że jesteśmy wieczni. Wygląda na to, że człowiek jest istotą, która zaczyna życie na Ziemi i trwa potem na wieczność, najpierw w świecie fizycznym, a potem w świecie duchowym. Jest w nas wieczność i to nas w zasadniczy sposób odróżnia od zwierząt. Właśnie to wszystko chcę opisywać w moim tekście. Nie chodzi mi oczywiście o jakiś dowód naukowy na istnienie osoby duchowej jako wiecznej istoty ludzkiej czy o dowód na istnienie Boga, ale o logiczny ciąg myślowy, który pomoże człowiekowi samemu dojść do prawdy o nim samym i o istnieniu Boga.

Fakt wiecznego życia pociąga natychmiast kolejne pytanie, gdzie właściwie będziemy wiecznie żyli? Każdy wie, że nie tu, w naszej fizycznej rzeczywistości. Musi zatem być jakieś miejsce do życia duchowego na wieczność. Ale jak zrozumieć istnienie tego wiecznego miejsca naszego życia, które nazywa się światem duchowym? To pytanie kieruje nasze zainteresowanie w strefę wiary w coś, co nie widać i co trudno jest udowodnić. Tak jest też z pytaniem o istnienie Boga i o naszą pozycję wobec Niego. Jak na to znaleźć prawdziwą odpowiedź?

Nie mam zamiaru nikogo przekonywać „na siłę”, że istnieje Bóg, świat duchowy, czy nieśmiertelny byt w człowieku. Nie mogę tego robić na tej samej zasadzie, jak nie mógłbym przekonywać kogoś, że istnieje nieskończony wszechświat, niepodzielne cząsteczki elementarne, czy możliwość przekroczenia prędkości światła. Wiedza o tym wszystkim wnika stopniowo w do ludzkiej świadomości rozszerzając ciągle zakres naszego poznania.

Ponieważ logicznym następstwem uświadomienia sobie problemu tkwiącej w nas osobowości duchowej jest pojawienie się pytania o istnienie świata duchowego, to trzeba ten temat drążyć. Czy on w ogóle istnieje? Czy jest to „przestrzeń”, w której ma odbywać się nasze dalsze, wieczne życie po zakończeniu życia fizycznego? Następne tematy tego opracowania będą próbowały odpowiedzieć na te pytania.

Jeżeli jakiś człowiek nie wie, że jest wieczny i nie uwzględnia tego w swoim życiu, to właściwie niewiele się różni od zwierzęcia. Taki człowiek ma przed sobą kilkadziesiąt lat życia, w których będzie zdobywał pożywienie, budował sobie siedlisko i rozmnażał się – dokładnie jak to robi większość zwierząt. W przypadku, gdy bierzemy przykład ze zwierząt zabijając się nawzajem, czy też zbierając się w watahy w formie gangów, nie wychodzi nam to na zdrowie.

W zasadzie wszystkie ważniejsze aspekty działalności cywilizacyjnej człowieka tworzone są z myślą o przyszłości, aby były zapamiętane na wieki. Napisanie książki, dokonanie odkrycia naukowego czy zdobycie Mont Everestu ma właśnie taki charakter.

Dlatego pierwszym i najważniejszym krokiem w rozwoju człowieka jest zrozumienie, że każdy z nas jest istotą wieczną i że na pewno nie jest zwierzęciem. Dopiero po zrozumieniu tego faktu możemy zacząć zadawać sobie następne pytania o świat duchowy i oto, czy Bóg istnieje i kim On właściwie jest. Właśnie to opracowanie temu służy.

Tematy, które opisują wieczność w człowieku:

“Człowiek - istota wieczna”

 

“Człowiek i wszechstworzenie”

 

“Człowiek a inne byty”

 

“Początek ludzkości”

 

“Przyszłościowa wizja wszechświata”

 

“Idealny świat”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- WWW.ISTOTY.PL - 

 Prawdziwy Bóg nie zna zła - to jest motto tej strony internetowej

 

Każdy człowiek od urodzenia nosi w sobie największą wartość swojego życia, czyli wieczność. Obok wieczności również miłość stanowi w nim kolejną, najważniejszą wartość. Jednak to wieczność jest jego podstawową  autostradą życiową. Brak wiedzy o niej jest rodzajem kalectwa duchowego człowieka. Chcę pomóc ludziom odnaleźć w sobie tę wieczność. Przeczytaj tę stronę internetową, zanim wejdziesz do wieczności !